باشگاه فوتبال لیورپول (به انگلیسی: Liverpool Football Club) یکی از باشگاه‌های حرفه‌ای فوتبال در لیگ برتر انگلستان است که مرکز آن در شهر لیورپول انگلستان قرار دارد. این باشگاه با 6 عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، 3 عنوان در لیگ اروپا و 4 عنوان قهرمانی دیگر در سوپر جام اروپا پرافتخارترین تیم انگلیسی در رقابت های اروپایی است.
همچنین لیورپول با یک قهرمانی و یک نایب قهرمانی در جام باشگاه های جهان موفق‌ترین تیم انگلستان در این تورنمنت است. لیورپول در رقابت های داخلی انگلستان نیز توانسته است 19 عنوان قهرمانی در لیگ، 7 عنوان در جام حذفی، 15 عنوان قهرمانی درجام خیریه و 8 عنوان قهرمانی در جام اتحادیه به دست اورد. در مجموع لیورپول با 63 جام معتبر دومین باشگاه پرافتخار فوتبال انگلستان است.
این باشگاه در سال 1892 میلادی تأسیس و به سرعت در فوتبال انگلستان تبدیل به تیمی قدرتمند شد. به نحوی که در طی سال‌های 1900 تا 1947، 5 بار به عنوان قهرمانی لیگ دسته اول دست یافت. با این وجود، لیورپول در اوایل دهه 50 میلادی دچار افت شد و پس از حذف از لیگ دسته اول، 8 سال را در لیگ دسته دوم سپری کرد.
در سال 1959 بیل شنکلی به سرمربی‌گری این تیم گماشته شد که این باشگاه در فصل سوم حضور شنکلی در این سمت (1961-62) با قهرمانی در پیکارهای دستهٔ دوم، به دسته بالاتر صعود کرد. بازیکنان لیورپول به‌طور سنتی پیراهن‌های سفید و قرمز به تن می‌کردند اما در نوامبر 1964 میلادی لباس این تیم به صورت یک دست به رنگ قرمز تغییر یافت.
در سال 1985 فاجعه ورزشگاه هیسل باعث خدشه دار شدن نام باشگاه در سطح اروپا شد. در این حادثه 39 هوادار یوونتوس به دلیل فروریختن دیواره ورزشگاه کشته شدند. 4 سال پس از آن، باشگاه لیورپول متحمل فاجعه دیگری شد. در این فاجعه که به سانحه هیلزبورو مشهور است، 96 نفر از هواداران لیورپول تحت فشار هجوم تماشاگران بین حصار ورزشگاه کشته شدند.به یاد جان باختگان این حادثه دو شعله فروزان به نشان باشگاه افزوده شد. هر دو فاجعه اثرات و واکنش‌های وسیعی بر فوتبال اروپا، انگلستان و خود باشگاه تا به امروز به دنبال داشته‌است.
باشگاه فوتبال لیورپول از زمان شکل‌گیری آن تا به امروز در ورزشگاه آنفیلد بازی می‌کند. طرح‌هایی در دست بود که ورزشگاه جدیدی در استنلی پارک ساخته شود که بر اساس این طرح‌ها معین شده بود تا پایان سال 2011 ورزشگاه جدید در این مکان ساخته شود اما به دلیل شرایط نامساعد اقتصادی ساخت این برنامه به حالت تعلیق درآمد.
با به وجود آمدن این شرایط، برنامهٔ ذکر شده جای خود را به طرح افزایش گنجایش ورزشگاه آنفیلد تا سقف 54000 نفر داد. لیورپول پایگاه هواداری بزرگ و وسیعی در سراسر جهان دارد و در این امر با دیگر باشگاه‌های بزرگ رقابت می‌کند. این باشگاه هفتمین باشگاه پرطرفدار فوتبال در جهان است.
اصلی‌ترین رقبای لیورپول در انگلستان تیم‌های منچستریونایتد، و اورتون هستند.
تاریخچه
سال‌های آغازین (1892 – 1959)
تاریخچه باشگاه فوتبال لیورپول (1892 – 1959) باشگاه فوتبال لیورپول در نخستین سال بنیان‌گذاری، فصل 1892 – 1893
بنیان‌گذاری باشگاه فوتبال لیورپول و 5 عنوان قهرمانی در لیگ دسته اول از مهم‌ترین رویدادهای این دوره از تاریخ باشگاه لیورپول هستند. تاریخچهٔ تأسیس باشگاه لیورپول، کاملاً در ارتباط با رقیب محلی‌اش اورتون و شهردار صاحب کارخانه آبجو سازی لیورپول به نام جان هولدینگ است. او در آنفیلدرود زمینی را به اورتون اجاره داد که این باشگاه از آن زمان به بعد در آن زمین، بازی‌های خانگی‌اش را برگزار می‌کرد.
با قهرمانی تیم اورتون در فصل 1891 و همچنین کسب اولین موفقیت‌های بزرگ، به وجهه و محبوبیت تیم به میزان زیادی افزوده شد. در سال 1892 هولدینگ اجاره زمین را بالا برد. باشگاه اورتون تصمیم گرفت آنفیلدرود را ترک کند و یک زمین در آن نزدیکی بخرد تا از آن پس بازی‌های خانگی‌اش را در آن انجام دهد. به دنبال اختلافات پیش آمده، جان هولدینگ با ورزشگاهی خالی روبرو شد و بنابر شرایط پیش آمده تصمیم گرفت باشگاه لیورپول اف. سی را تأسیس کند و ورزشگاه آنفیلد را در اختیار آن قرار دهد.
نخستین بازی تیم تازه تأسیس هولدینگ در 1 سپتامبر 1892، بازی دوستانه در برابر تیم روترهام تاون بود.
نخستین تیم لیورپول در سال 1892 بنیان نهاده شد که متشکل از اکثریت بازیکنان اسکاتلندی و اقلیت انگلیسی بود که با پیراهن‌های آبی – سفید بازی می‌کردند، اما پس از 4 سال از بنیان‌گذاری باشگاه در سال 1896 رنگ پیراهن باشگاه به قرمز – سفید تغییر کرد. این تیم نخستین بار در فصل 1892-93 در لیگ منطقهٔ لانکاشر شرکت کرد که با قهرمانی در این پیکارها به لیگ دسته دوم راه پیدا کرد.
نخستین بازی رسمی تاریخ باشگاه لیورپول در این لیگ با تیم هایروالتون در ورزشگاه آنفیلد در تاریخ 3 سپتامبر 1892 برگزار شد که لیورپول با نتیجه 8 بر 0 حریف خود را از پیش روی برداشت. لیورپول توانست برای نخستین بار در فصل 1894-95 در سطح اول فوتبال انگلیس یعنی رقابت‌های لیگ دسته اول شرکت کند که نخستین رویارویی با رقیب همشهری نیز در همین فصل روی داد.
لیورپول اولین فصل بازی در لیگ دسته اول را با ایستادن در انتهای جدول به پایان برد و دوباره به لیگ دسته دوم سقوط کرد، برخلاف اورتون که در آن فصل در جایگاه دوم جدول جای گرفت.
در سال بعد، لیورپول در رقابتی تنگاتنگ با منچستر سیتی که با آن هم امتیاز بود، این تیم را پشت سر گذاشت و یک‌بار دیگر به دسته اول راه یافت. لیورپول از آن پس جای خود را در این لیگ تثبیت کرد و توانست در سال 1901 برای نخستین مرتبه قهرمان لیگ انگلیس شود. لیورپول در این فصل با به ثمر رساندن 59 گل بهترین خط حمله لیگ را نیز به دست آورد همچنین سم ریبولد با زدن 18 گل، بهترین گل‌زن لیورپول در این فصل شد.
لیورپول در فصل 1903-04 به دسته دوم سقوط کرد که پس از بازگشت دوباره به لیگ دسته اول، برای دومین مرتبه در سال 1906 به عنوان قهرمانی لیگ دسته اول دست یافت. در آغاز فصل، اورتون بیشترین شانس قهرمانی را داشت، و همگان انتظار داشتند تا لیورپول در جام حذفی به قهرمانی برسد. همه چیز دقیقاً برعکس شد، لیورپول قهرمان لیگ شد و جام حذفی به اورتون رسید.
این دو باشگاه همشهری، 3 بار موفق شده‌اند که در یک فصل، هردو جام را به شهر خود ببرند، موفقیتی که یک بار نیز نصیب منچستر یونایتد و منچستر سیتی و یک بار نیز نصیب دو تیم همشهری آرسنال و تاتنهام و همچنین آرسنال و چلسی شده‌است. الکس ریزبک، اولین کاپیتان لیورپول که با این تیم قهرمان لیگ دسته اول شد (1900 –01)
لیورپول پس از دومین قهرمانی، پایه‌هایش را در لیگ دسته اول محکم‌تر کرد، بدون اینکه در سال‌های بعد به موفقیت چشمگیری دست پیدا کند. آنها تا بروز ناگهانی جنگ جهانی اول، نقشی متوسط در لیگ دسته اول را ایفا می‌کردند، اما به هرحال توانستند در سال 1914 برای نخستین بار به فینال جام حذفی راه یابند که در بازی پایانی 1 – 0 مغلوب حریف خود بارنلی شدند.
لیورپول پس از جنگ جهانی اول دو سال پیاپی در سال‌های 1922 و 1923 قهرمان لیگ دسته اول شد و در همان سال توسط وینسته چنگرتا مالک منچستر یونایتد خریداری شد. پس از جنگ جهانی دوم لیورپول بار دیگر در سال 1947 قهرمان لیگ شد که پس از این قهرمانی با افتی محسوس این تیم در فصل 1953-54 به لیگ دسته دوم سقوط کرد. در این فصل لیورپول در 42 بازی با کسب 28 امتیاز در رتبه پایانی جدول رده‌بندی قرار گرفت.
از برجسته‌ترین بازیکنان این دوره تاریخ باشگاه لیورپول می‌توان به جک پارکینسون، هری چمبرز، گوردون هاجسون، الیشا اسکات، باب پیزلی، ادی اسپایسر و بیلی لیدل اشاره کرد.
عصر بیل شنکلی تا فاجعه هیسل (1959–1985)
این دوره را می‌توان درخشان‌ترین و پرافتخارترین سال‌های تاریخ باشگاه دانست به‌گونهٔ که این تیم در طی این سال‌ها توانست 10 بار فاتح لیگ دسته اول، 2 بار جام حذفی، 4 بار در جام اتحادیه، 4 عنوان در جام باشگاه‌های اروپا، 2 عنوان در جام یوفا، 1 عنوان در سوپر جام اروپا و 9 عنوان قهرمانی در جام خیریه را به دست آورد.
این دوره با گماشته شدن بیل شنکلی به عنوان سرمربی باشگاه آغاز شد. زمانی که شنکلی به این سمت برگزیده شد، لیورپول 5 سال را در لیگ دسته دوم بازی می‌کرد. شنکلی در بدو ورود به باشگاه با اخراج 24 بازیکن و تأسیس اتاق “The Boot Room” در محوطهٔ کناری ورزشگاه آنفیلد انقلابی نوین در سطح باشگاه بحران زدهٔ آن روزهای لیورپول به وجود آورد.
برای او نظم و انضباط، روحیه جنگندگی و یکی بودن با باشگاه مهم‌ترین مسئله بود. در نخستین سال حضور، او با خرید دو بازیکن به نام یان کلهن و راجر هانت سعی در بهبود عملکرد تیم داشت که همین دو بازیکن نیز بعدها به دو تن از برجسته‌ترین بازیکنان تاریخ باشگاه بدل شدند.
لیورپول 3 سال با هدایت بیل شنکلی در دسته دوم حضور داشت که در فصل سوم (1961-62) با قهرمانی در این رقابت‌ها بار دیگر به لیگ دسته اول بازگشت و از آن زمان تاکنون همواره در سطح اول رقابت‌های فوتبال انگلیس حضور داشته‌است. فصل 1964-65 با سرمربی‌گری بیل شنکلی، آغاز عصر طلایی این باشگاه در سطح انگلیس و اروپا بود. لیورپول در این فصل با کسب 57 امتیاز بالاتر از منچستریونایتد و اورتون به مقام قهرمانی دست یافت. این قهرمانی ششمین قهرمانی تاریخ لیورپول در لیگ بود که به‌دست می‌آمد.
تحت مدیریت بیل شنکلی، لیورپول 3 عنوان قهرمانی در لیگ، 2 عنوان در جام حذفی و 1 عنوان در جام یوفا، که نخستین جام اروپایی تاریخ باشگاه محسوب می‌شد را به دست‌آورد. این قهرمانی در جام یوفا که در سال 1973 با غلبه بر مونشن گلادباخ به‌دست آمد، سبب آغاز عصر طلایی لیورپول در سطح اروپا شد.
جملات و گفتاوردهای زیادی از بیل شنکلی، اسطوره باشگاه لیورپول، برجای مانده که از مشهورترین آنها می‌توان به این گفتاورد استناد کرد:
برخی از مردم گمان می‌کنند فوتبال مسئله مرگ و زندگی است. من از چنین طرز فکری ناامید می‌شوم. می‌توانم به شما اطمینان بدهم که [فوتبال] مسئلهٔ خیلی خیلی مهم‌تری از مرگ و زندگی است.
پس از دوره 15 سالهٔ سرمربی‌گری شنکلی در لیورپول، در سال 1974 دستیار او، باب پیزلی به عنوان سرمربی لیورپول برگزیده شد. پیزلی در بین سال‌های 1974 تا 1983 این سمت را بر عهده داشت، دورانی که از آن به عنوان درخشان‌ترین دوران تاریخ باشگاه لیورپول نام برده می‌شود، سال‌های که نمایش‌های او با این تیم، دوران بیل شنکلی را تداعی می‌کرد.
پیزلی در طی این 9 سال با کسب 20 جام مختلف، لیورپول را تبدیل به قدرت اصلی فوتبال در قاره اروپا و انگلیس کرد. باب پیزلی تا به امروز تنها سرمربی است که توانسته با یک تیم سه بار قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شود. همچنین پیزلی در رده بندی تأثیرگذارترین سرمربیان تاریخ فوتبال جهان در رتبه ششم این جدول جای دارد.
افتخارات لیورپول در طی سال‌های سرمربی‌گری باب پیزلی دروازه یادبود باب پیزلی، پرافتخارترین سرمربی تاریخ باشگاه لیورپول، ورزشگاه آنفیلد.
پس از پیزلی، دستیار او جو فاگان به سمت سرمربی‌گری این تیم برگزیده شد. فاگان در فصل اول حضور خود (1983-84) در این باشگاه به عنوان سرمربی توانست سه گانه لیگ، اتحادیه و جام باشگاه‌های اروپا را برای لیورپول کسب کند. در فینال جام باشگاه‌های اروپا فصل 1983-84 لیورپول در شهر رم پس از تساوی 1-1 با حریف خود، آ.اس. رم، توانست در ضربات پنالتی حریف خود را از پیش روی بردارد و برای چهارمین مرتبه قهرمان اروپا شود.
در فصل بعد لیورپول در پیکارهای لیگ به مقام دوم دست یافت و در پی حذف از جام حذفی و جام اتحادیه، تنها امید خود را برای کسب جام در مسابقات باشگاه‌های اروپا جستجو می‌کرد، لیورپول پس از حذف پاناتینایکوس در نیمه پایانی جام باشگاه‌ها به دیدار پایانی این پیکارها راه یافت که در آن بازی در شهر بروکسل باید به مصاف تیم یوونتوس می‌رفت اما حادثهٔ هیسل که پیش از آغاز این مسابقه در ورزشگاه محل برگزاری رخ داد، باعث پایان یافتن عصر طلایی لیورپول در سطح اروپا شد.
یک ساعت پیش از آغاز مسابقه فینال در ورزشگاه هیسل، تماشاگران لیورپول با شکستن فنس‌هایی که میان آنان و طرفداران یوونتوسی قرار داده شده بود به سمت طرفداران یوونتوس حمله‌ور شده و آنها را مورد ضرب و شتم قرار دادند، طرفداران یوونتوسی که کاملاً غافلگیر شده بودند، ناچار با آنان درگیر شده و به ناگاه عقب‌نشینی کردند؛
فشار یوونتوسی‌ها به دیوارهای پیرامون ورزشگاه، منجر به ویرانی آن گشت و سبب شد که دیوار بر روی آنان ویران شود. این حادثه سبب کشته شدن 39 نفر و زخمی شدن 600 نفر شد که اکثراً از طرفداران یوونتوس بودند. این فاجعه را سیاه ترین ساعت در تاریخ مسابقات یوفا نام‌گذاری کرده‌اند.
اما در کمال تعجب، این مسابقه در همان روز در حضور تماشاگران برگزار شد که یوونتوس با نتیجه 1 بر 0 این بازی را برنده شد. این حادثه اثرات و واکنش‌های وسیعی بر فوتبال انگلستان برجای گذاشت به گونهٔ که سبب محرومیت 5 سالهٔ تمامی تیم‌های انگلیسی و محرومیت 6 سالهٔ لیورپول از حضور در تمامی رقابت‌های اروپایی شد.
از بزرگترین بازیکنان این دوره از تاریخ باشگاه لیورپول (1959–1985) می‌توان به بازیکنانی همچون: راجر هانت، کنی دالگلیش، یان کلهن ،کوین کیگان، فیل نیل، ری کلمنس، آلان کندی، فیل تامپسون، گرام سونس، املین هیوز و یان راش اشاره کرد.
1985 تا 2015
پس از حادثه هیسل، کنی دالگلیش به عنوان سرمربی – بازیکن در لیورپول آغاز به کرد که در فصل نخست سرمربی‌گریش (1985-86) توانست این تیم را فاتح لیگ و جام حذفی کند. این برای نخستین بار بود که لیورپول در یک سال همزمان قهرمان لیگ و جام حذفی می‌شد.
در فصل بعد نیز کنی دالگلیش هم‌چنان به‌عنوان سرمربی – بازیکن هدایت این تیم را بر عهده داشت. در این فصل لیورپول پس از اورتون مقام دوم لیگ را به دست آورد و پس از حذف در جام حذفی، در فینال جام اتحادیه 1987 با نتیجه 2-1 مغلوب آرسنال شد. در پی این نتایج دالگلیش تصمیم گرفت که با خرید چند بازیکن جدید روند نتیجه گیری باشگاه را باری دیگر ترمیم کند.
او با خرید بازیکنانی هم مانند: جان بارنز، جان الدریج و پیتر بیردزلی عملکرد تیم را دوباره احیا کرد. اما بروز حادثهٔ دیگر در سال 1989 سبب شد بار دیگر باشگاه وارد بحرانی تازه شود.
این حادثه معروف به فاجعه هیلزبورو است که در روز 15 آوریل 1989 در جام حذفی انگلیس در دیدار نیمه پایانی مقابل ناتینگهام فارست رخ داد. این حادثه در حالی روی داد که بیش از گنجایش ورزشگاه بلیت فروخته شده بود در نتیجه به علت تراکم بیش از حد تماشاگران در ورزشگاه هیلزبورو شهر شفیلد، هواداران لیورپول مأیوسانه سعی کردند خود را از ازدحام جمعیت نجات دهند که به همین سبب راه خروج که تنها از یک تونل تشکیل می‌شد، به سرعت و به‌طور کامل مسدود شد.
در همین حین، واکنش پلیس برای جلوگیری از ازدحام، باعث شد تا عده‌ای بیشتر از مردم زیر دست و پا له شده و کشته شوند. در این حادثه 766 نفر زخمی و 96 هوادار لیورپول جان خود را از دست دادند. انگشت اتهام از همان ابتدا به سوی تماشاگران لیورپول گرفته شد و دولت و پلیس دلیل فاجعه را «ازدحام جمعیت و اوباش‌گری تماشاگران لیورپول» اعلام کردند و ریاست وقت یوفا از هواداران لیورپول با عنوان «هیولا» یاد کرد، اما با گذر زمان مشخص گردید که پلیس و مسئولان برگزاری این مسابقه مقصران بروز این فاجعه انسانی بودند.
در سال 2012 دیوید کامرون نخست‌وزیر انگلیس طی یک سخنرانی رسمی در مجلس عوام اعلام کرد که «بی عدالتی مضاعف» در حق کشته شدگان این حادثه رخ داده و از این که سعی شده قربانیان حادثه به عنوان مقصران حادثه قلمداد شوند، از خانواده آنان به صورت رسمی عذر خواهی کرد.
با وجود آنکه لیورپول توانست با پیروزی بر تیم اورتون در بازی فینال، قهرمان جام حذفی سال 1989 شود، اما پس از این حادثه لیورپول در یکی از دشوارترین مراحل تاریخ خود قرار گرفت به گونهٔ که دیگر هیچ‌گاه نتوانست مانند سابق در لیگ انگلیس و جام باشگاه‌های اروپا نتیجه بگیرد.
آنها یک سال پس از این حادثه، از سال 1990 تا سال 2020، 30 سال نتوانستد قهرمان لیگ انگلیس شوند. این تیم در دهه90 میلادی به‌طور کامل به یک تیم معمولی تبدیل شده بود، به نحوی که در این دهه تنها یک مرتبه در فینال 1992 با شکست ساندرلند قهرمان جام حذفی شد.
از دیگر افتخارات این تیم در این دهه، 1 قهرمانی در جام اتحادیه و 1 قهرمانی در جام خیریه بود. با ظهور نسلی جدید در این باشگاه هم مانند: رابی فاولر، مایکل اوون، جیمی ردنپ، جیمی کاراگر، استیو مک‌منمن و استیون جرارد و با سرمربی‌گری ژرارد هولیه بار دیگر لیورپول به روزهای اوج خود در اروپا نزدیک شد. آنان توانستند در فصل 2000-01 سه جام یوفا، اتحادیه و جام حذفی را توامان فتح کنند. در فینال جام یوفا لیورپول توانست با نتیجه 4-5 تیم دیپورتیو آلاوس اسپانیا را شکست دهد.
پس از هولیه این تیم در مسابقات بین‌المللی با مربی جدید خود، رافائل بنیتز اسپانیایی روند رو به رشدی را تجربه کرد. این تیم در لیگ قهرمانان اروپا در فصل 2004-05 در روز 25 مه 2005 به فینال لیگ قهرمانان رسید و در یک دیدار تماشایی در مقابل آ.ث. میلان، درحالی که با 3 گل عقب بود بازی را به تساوی کشاند و توانست این تیم را در ضربات پنالتی با نتیجه 6 بر 5 مغلوب کرده و به طرزی باورنکردنی، جبران سال‌های بی‌فروغش را بنماید و برای پنجمین مرتبه قهرمان اروپا شود. اما برخلاف این جام، در همان فصل در لیگ برتر انگلیس، به مقامی بالاتر از رده پنجم دست نیافت.
به دلیل یک تغییر قانون کوتاه مدت در یوفا، لیورپول اجازه یافت در فصل 2005-06 بعد از پشت سر گذاشتن سه مرحله مقدماتی، در لیگ قهرمانان بازی کند. اما نتوانست در این جام موفق شود. البته در همان سال عنوان قهرمانی جام حذفی را به دست آورد.
لیورپول در سال 2007 نیز به فینال لیگ قهرمانان رسید که در شهر آتن با نتیجه 2–1 مغلوب آ.ث. میلان شد. در فصل 2013-14 لیورپول پس از5 سال غیبت در لیگ قهرمانان اروپا توانست با ایستادن در رتبه دوم جدول لیگ برتر جواز حضور در مسابقات لیگ قهرمانان را به دست آورد. لیورپول در این فصل با ارائه بازی‌های زیبا و درخشش دو مهاجم خود لوییز سوارز و دنیل استوریج و با زدن 101 گل در مسابقات لیگ، بار دیگر توجهات را به سوی خود جلب کرد.
2015 – تاکنون
در 8 اکتبر 2015 یورگن کلوپ به عنوان سرمربی این باشگاه انتخاب شد. وی در روز معارفه اش گفت:
اگر در 4 سال آینده نتوانم برای لیورپول جامی کسب کنم، در فوتبال سوئیس مربیگری خواهم کرد.
البته لیورپول کلوپ در آن فصل در لیگ به مقامی بهتر از هشتم دست نیافت، در جام حذفی در مرحله یک شانزدهم نهایی حذف شد و در جام اتحادیه و لیگ اروپا به مقام نایب قهرمانی دست یافت.
در فصل بعد از آن هم بازیکنانی چون سادیو مانه، راگنار کلاوان، جورجینیو واینالدوم و لوریس کاریوس برای عملکرد بهتر تیم در رقابت‌های مختلف به تیم اضافه شدند و بازیکنانی همچون کریستین بنتک، جردن آیب، ماریو بالوتلی و کولو توره از تیم جدا شدند.
لیورپول در آن فصل در لیگ چهارم شد، در جام حذفی در دور چهارم حذف شدند و در جام اتحادیه از نیمه نهایی بالاتر نرفتند.
اما در فصل 2017-18 لیورپول با خرید محمد صلاح، اندرو رابرتسون و الکس اکسلید چمبرلین توانست تیمی قدرتمند را پایه‌گذاری کند که در خط حمله اش مانه، صلاح و فیرمینو می‌درخشیدند و در خط هافبک کوتینیو رهبر لیورپول محسوب می‌شد.
هر چند آنها در رقابت‌های داخلی عالی کار نکردند و در لیگ چهارم شدند و در جام حذفی و جام اتحادیه قبل از رسیدن به نیمه نهایی حذف شدند که البته بخشی از آن به خاطر عملکرد نسبتاً ضعیف در نیم فصل دوم بود. آنها در لیگ قهرمانان اروپا هم خوش درخشیدند و صدرنشین گروه خود شدند، ولی در نقل و انتقالات زمستانی نیم فصل اتفاقی افتاد که باعث تضعیف عملکرد آنها در ادامه فصل به خصوص رقابت‌های داخلی شد.
در 8 ژانویه 2018 کوتینیو که رهبر خط میانی تیم بود، به بهانه بردن لیگ قهرمانان اروپا از این تیم جدا شد و با مبلغ 105 میلیون پوند بارسلونا پیوست. در ادامه لیگ قهرمانان، آنها پورتو، منچستر سیتی و رم را مغلوب کردند و حریف رئال مادرید در فینال شدند. در بازی فینال مصدومیت محمد صلاح در دقیقه 31 و اشتباهات لوریس کاریوس دروازه‌بان آلمانی لیورپول، این تیم را تحت تأثیر قرار داد و لیورپول مغلوب رئال مادرید و نایب قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد.
در فصل 2018-19 لیورپول با خرید آلیسون بکر، فابینیو، جردان شقیری، نبی کیتا؛ فروش چند بازیکن از جمله امره جان و راگنار کلاوان و قرض دادن چند بازیکن از جمله دنی اینگز، ناتانیل کلاین و لوریس کاریوس توانست تیمی یکدست تشکیل دهد. هر چند که آنان با این ترکیب در جام‌های داخلی خوب کار نکردند و در دور سوم جام حذفی و جام اتحادیه توسط ولورهمپتون و چلسی حذف شدند.
البته در عملکرد آنها در لیگ فوق‌العاده بود و با ثبت عملکرد 30 برد، 7 تساوی و فقط 1 باخت رقابت تنگاتنگی با منچستر سیتی داشتند اما در پایان با اختلاف یک امتیاز با 98 امتیاز نایب قهرمان لیگ جزیره شدند. آنها در لیگ قهرمانان اروپا در گروهی که پاریس سن ژرمن، ناپولی و ستاره سرخ بلگراد هم حضور داشتند، به عنوان تیم دوم راهی مراحل حذفی شدند. در مراحل حذفی آنها پس از غلبه بر بایرن مونیخ و در هم کوبیدن پورتو حریف بارسلونا در نیمه نهایی شدند.
آنها در بازی رفت 3 بر 0 در ورزشگاه نیوکمپ شکست خوردند تا امیدهای طرفداران لیورپول کمرنگ بشود. مصدومیت صلاح در بازی‌های لیگ، نگرانی طرفداران را بیشتر کرد. اما اتفاقی که در بازی برگشت افتاد باور کردنی نبود. لیورپول با درخشش دیووک اوریگی، جورجینیو واینالدوم و ترنت الکساندر-آرنولد توانست با ثبت نتیجه 4 بر 0، یک بازگشت رؤیایی و تاریخی را رقم بزند و برای دومین سال پیاپی به فینال لیگ قهرمانان راه یابند.
آنها در فینال مقابل باشگاه فوتبال تاتنهام هاتسپر قرار گرفتند. آنها در این بازی کار سختی را در پیش نداشتند و از ابتدا با گل زودهنگام محمد صلاح برتری خود را بر حریف دیکته کردند و در نهایت با ثبت نتیجه 2 بر 0 برای ششمین بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شدند. سرانجام پس از 30 سال لیورپول در فصل 2019-20 قهرمان لیگ برتر انگلستان شد. این قهرمانی 7 هفته مانده به پایان رقابت ها مسجل شد و زودهنگام ترین قهرمانی تاریخ لیگ انگلستان را رقم زد.
رنگ و نماد باشگاه
در طول تاریخ باشگاه لیورپول، رنگ لباس خانگی این تیم اغلب قرمز بوده اما در بدو تأسیس باشگاه، بازیکنان لباس آبی و سفیدی بر تن می‌کردند که به لباس باشگاه اورتون شباهت داشت. اما از سال 1896 میلادی رنگ لباس خانگی این تیم، به رنگ قرمز تغییر یافت.
در ژانویهٔ 2012 این باشگاه اعلام کرد که قراردادی به مبلغ 25 میلیون پوند با واریور بسته است که از فصل 2012-13 به مدت 6 سال این شرکت به جای آدیداس لباس‌های باشگاه را تولید کند اما با فسخ قرارداد، از آغاز فصل 2015-16، شرکت تولیدی نیو بالانس تولید لباس‌های این باشگاه را برعهده گرفت.
با پایان قرارداد نیو بالانس در سال 2020، لیورپول با قراردادی به ارزش 80 میلیون پوند تولید لباس‌های باشگاه را به کمپانی نایکی واگذار کرد.
نماد باشگاه لیورپول برگرفته از نماد شهر لیورپول است که به پرنده لیور (Liverbird) مشهور است. این نماد بر روی یک سپر قرار دارد، که در بالای آن شکلی از دروازه شنکلی قرار دارد که بر روی آن شعار معروف لیورپول تو هیچ‌گاه تنها گام برنخواهی داشت (به انگلیسی You’ll Never Walk Alone) به چشم می‌خورد. در پی کشته شدن 96 هوادار لیورپولی در سانحه ورزشگاه هیلزبورو در سال 1989 به یاد کشته شدگان این سانحه دو شعله فروزان آتش به نماد باشگاه اضافه شد
ورزشگاه خانگی
ورزشگاه چهار ستاره آنفیلد ورزشگاه خانگی تیم لیورپول است. ظرفیت کنونی این ورزشگاه 54074 نفر می‌باشد. این ورزشگاه در سال 1884 تأسیس شد که به مدت ۸ سال اورتون بازی‌های خانگی خود را در این ورزشگاه انجام می‌داد که پس از بنیان‌گذاری باشگاه لیورپول توسط جان هولدینگ در سال 1892، به عنوان ورزشگاه خانگی این تیم انتخاب شد.
استادیوم به خاطر جایگاه معروف کوپ در ناحیه جنوب غربی زمین در انگلستان و اروپا معروف است. هواداران پرشور و دو آتشه لیورپول در این قسمت از زمین مستقر می‌شوند که با سرو صداهای فراوان و سرودهای مهیجی که می‌خوانند باعث ترس و اضطراب در روحیه حریفان لیورپول می‌شوند، در واقع هواداران جایگاه کوپ مظهر تعصب تیم به حساب می‌آیند که در سخت‌ترین و بحرانی‌ترین شرایط، تیم محبوب خود را تنها نمی‌گذارند.
آنها همواره با سرود معروف خود تو هیچ‌گاه تنها گام برنخواهی داشت به تیم در هنگام مسابقه روحیه می‌دهند.
آنفیلد دارای دو دروازه ورودی است که این دروازه‌ها به احترام دو مربی بزرگ باشگاه، بیل شنکلی و دیگری باب پیزلی نام‌گذاری شده‌اند. بر روی سر در دروازه شنکلی جمله معروف هرگز تنها گام برنخواهی داشت آورده شده که در مدخل ورودی این دروازه در کنار فروشگاه باشگاه در محوطه بیرونی ورزشگاه، مجسمهٔ از بیل شنکلی وجود دارد.
و همچنین در تونلی که بازیکنان از رختکن به سوی میدان می‌روند، لوحی یادبود از شنکلی است که این جملات بر روی آن حک شده‌است: «این آنفیلد است یادآور جوانانی که برای ما بازی می‌کردند و نیز یادآور موقعیتی است که آنها برای ما فراهم ساختند».
یکی از معروفترین بخش‌های آنفیلد، The Boot Room به‌شمار می‌آید به این دلیل که مربیان معروفی از جمله بیل شنکلی، باب پیزلی، جو فاگان و کنی دالگلیش در این اتاق مدت‌ها به صرف چای و بحث راجع به تیم، نقشه کشیدن برای شکست رقبا و همچنین برنامه‌ریزی برای تیم می‌پرداختند. ضمناً لوح یادبودی برای زنده نگه داشتن خاطره کشته شدگان سانحه هیلزبورو در این مکان وجود دارد که هواداران تیم و رقیب با گذاشتن گل، یاد کشته‌شدگان آن واقعه را زنده نگه می‌دارند. در فاجعه هیلزبوروو 96 نفر از هواداران لیورپول به علت ازدحام بیش از حد جمعیت کشته شدند.
هواداران و رقابت‌ها
لیورپول یکی از پرطرفدارترین باشگاه‌های انگلیس است. از طرفداران مشهور لیورپول می‌توان به: الویس کاستلو، لبران جیمز و کوبی برایانت از بسکتبالیست‌های برجسته لیگ ان بی ای، کارولین وزنیاکی، دنیل کریگ، ساموئل ال. جکسون، کریس دی برگ، لیام نیسون، کلایو اوون، لانا دل‌ری، آنجلینا جولی، برد پیت، روسانا دیویسن، پاپ ژان پل دوم، نلسون ماندلا، اسون گوران اریکسون، دکتر دری، و حتی عادل فردوسی پور و نمونه‌های دیگری از این قبیل اشاره کرد.
در سال 2008 گروهی از طرفداران این تیم، تصمیم گرفتند تیمی به اسم ای.اف. سی لیورپول تشکیل دهند تا برای هوادارانی که از لحاظ مالی برای دیدن بازی‌های تیم محبوب‌شان مشکل داشتند، بازی کنند. دروازه بیل شنکلی که بر سر در آن شعار معروف «تو هیچ‌گاه تنها گام برنخواهی داشت» حک شده‌است.
ترانه تو هیچ‌گاه تنها گام برنخواهی داشت، سرود باشگاه است. این سرود از سال 1960 تاکنون توسط هواداران در ورزشگاه خوانده می‌شود. این آهنگ در واقع آهنگ موزیکال فیلم چرخ فلک در سال 1945 است که نویسنده متن این آهنگ اسکار همرستاین و آهنگساز آن ریچارد راجرز است. این آهنگ بعدها در سال 1960 توسط دو تن از آهنگ‌سازان لیورپولی به نام جری و پیسمیکرز تنظیم و به عنوان سرود باشگاه برگزیده شد. همچنین شعار “تو هیچ گاه تنها گام برنخواهی داشت ” بر روی نشان باشگاه و نیز بر سر در دروازهٔ یادبود بیل شنکلی حک شده‌است.
قدیمی‌ترین رقیب تیم لیورپول، همشهری این تیم یعنی اورتون است. بازی‌های این دو تیم به دربی مرزیساید مشهور است. دربی مرزیساید به دربی دوستانه نیز مشهور است. زیرا یکی از معدود شهرآوردهای است که در آن طرفداران با هم درگیری شدید پیدا نمی‌کنند.
دیگر رقیب لیورپول، منچستر یونایتد است. دو شهر منچستر و لیورپول از همهٔ جهات با هم رقابت دارند. رقابت این دو تیم از دههٔ 1960 تشدید شد. این دربی، به دربی شمال غربی انگلستان نیز معروف است.
مالکیت باشگاه
هم‌اکنون مالکیت باشگاه لیورپول را گروه ورزشی فین‌وی (به انگلیسی :Fenway Sports Group) بر عهده دارد که جان هنری و تام ورنر در راس آن می‌باشند. این گروه پیش از خرید سهام باشگاه لیورپول، در بخش ورزش به موفقیت‌های کلانی با تیم بوستون ردساکس که یکی از بزرگترین و پرطرفدارترین تیم‌های بیسبال می‌باشد به دست آورده‌است. همچنین اسطوره بسکتبال آمریکا، لبران جیمز نیز قسمت کوچکی از سهام تیم لیورپول را در اختیار دارد.
در تاریخ 15 اکتبر 2010 باشگاه لیورپول از مالکیت جورج جیلت و تام هیکس در آمد و با مبلغ 300 میلیون پوند به گروه ورزشی فین‌وی که در آن زمان “نیو انگلند اسپورتس ونچرز” نام داشت واگذار شد. در آوریل 2010 میلادی مجله اقتصادی فوربز طی گزارشی اعلام کرد که باشگاه فوتبال لیورپول پس از منچستر یونایتد، رئال مادرید، آرسنال، بارسلونا و بایرن مونیخ ششمین باشگاه و برند با ارزش فوتبال جهان است. این مجله معتبر اقتصادی ارزش باشگاه را در آن زمان 822 میلیون دلار اعلام کرد.
بیشتر بخوانید:
