سعدی شیرازی یکی از معروفترین شعرای ایرانی است. آثار بوستان و گلستان سعدی شیرازی علاوه بر شهرت در ایران، شهرت جهانی دارد. بیوگرافی سعدی شیرازی در در کنار سایر مشاهیر علمی و فرهنگی ایران در سایت عرصه سه بخوانید.
چکیده ی زندگینامه سعدی شیرازی
- نام اصلی: ابومحمّد مُشرف الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف
- تخلص: سعدی
- حرفه: شعر و نثر فارسی
- متولد:۶۰۶هجری قمری
- محل تولد: شیراز
- مرگ:۶۹۰ هجری قمری
- مقبره: سعدیه شیراز
- تحصیلات: دانش آموخته مدرسه نظامیه بغداد
- ویکی پدیا سعدی شیرازی
زندگینامه سعدی شیرازی
سعدی شیرازی از شاعران معروف ایران زمین، در سال ۶۰۶ هجری قمری در شیراز چشم به جهان گشود. وی را مشرف الدین مصلح بن عبدالله بن مشرف نام نهادند، که بعدها به سعدی تخلص یافت.
درباره نام سعدی و اسم پدرش و همچنین تاریخ تولد سعدی اختلاف بسیار است. پژوهشگران تاریخ فوت سعدی را سال های ۶۹۰ تا ۶۹۵ نوشته اند.
سعدی در شیراز پای به هستی نهاد و هنوز خردسالی بیش نبود که پدرش در گذشت. پس از فوت پدرش، جد مادری، مسعود بن مصلح، سرپرستی سعدی را بر عهده گرفت.بر مبنای گزارش ها پدر سعدی در دستگاه دیوانی اتابک سعد بن زنگی، فرمانروای فارس، شاغل بود.
تحصیلات سعدی شیرازی
سعدی بعد از تحصیل مقدمات علوم از شیراز به بغداد رفت و به تحصیل ادب و تفسیر و فقه و کلام و حکمت پرداخت.سعدی در نظامیه بغداد که مهم ترین مرکز علم و دانش آن زمان به حساب می آید در دروس استادان معروفی چون شهاب الدین سهروردی شرکت کرد.
سال های سفر سعدی شیرازی
بعد از به پایان رساندن دوره آموزش، استاد سخن عزم سفر کرد. سعدی برای کسب علم و دانش و تجربه به طرف حجاز، شام و سوریه حرکت کرد. از آن جا راه خانه خدا را در پیش گرفت. در این بین، ازدواج را تجربه کرد و حاصل این ازدواج فرزندی بود که موجب انس و الفت سعدی شد. اما پس از چندي بدون دلیل فرزند خود را از دست داد و برای تحمل این درد و رنج مجدداً عزم سفر کرد.
سفرهای سعدی تنها جستجوی تنوع، طلب دانش و اگاهی از رسوم و فرهنگ های مختلف نبود. بلکه هر سفر تجربه ای معنوی نیز به شمار می آمد. سنت تصوف اسلامی همواره مبتنی بر سیر و سلوک عارف در جهان آفاق و انفس بود و سالک، مسافری است که باید در هر دو وادی، سیری داشته باشد؛ یعنی سفری در درون و سفری در بیرون.
سعدی در شهرهای شام به سخن رانی هم می پرداخت ولی در همین حال، بر اثر این سفرها به تجربه و دانش خود نیز می افزود.
سعدی به شهر های مختلفی در تمام نقاط دنیا پا گذاشت و در این شهرها به تدریس و موعظه مشغول شد. سعدی در سیر و سلوك هم مقامی بس والا داشت. به تمام قلمرو اسلامی و همسایگان كشورهای اسلامی مسافرت كرد و دیده تیزبین او در هر ذره، عالمی پند و حكمت می دید. یك بار هم در جریان جنگ های صلیبی به طوری كه خودش در گلستان می نویسد به چنگ عیسویان اسیر می شود.
بعضی از صاحب نظران نیز سفر او به هندوستان و چند نقطه ديگر از دنیا را هم تائید کرده اند و احتمال می‌دهند این سفرها تقریباً ۳۰ سال به طول انجامیده باشد. با این حال مدت زمان سفرها و نقاطی که سعدی به آن جا سفر کرده، هنوز محل بحث و شک است.
سعدی در روزگار سلطنت اتابک ابوبکر بن سعد به شیراز بازگشت و در همین ایام دو اثر جاودان بوستان و گلستان را آفرید و به اسم« اتابک» و پسرش سعد بن ابوبکر کرد. بعضی معتقد هستند که او لقب سعدی را نیز از همین نام” سعد بن ابوبکر” گرفته است.
آثار سعدی شیرازی
آثار سعدی علاوه بر آن که عصاره و چکیده افکار و تأملات عرفانی و اجتماعی و تربیتی وی است، آینه خصایل و خلق و خوی و منش ملتی کهنسال است و از همین رو هیچ وقت شکوه و درخشش خود را از دست نخواهد داد.
بوستان سعدی
کتاب بوستان که نام آن “سعدی نامه” میباشد ، هنگامی که سعدی در سفر به نقاط مختلف دنیا بود سروده شده است. این اثر که در قالب مثنوی است، از نظر وزن و قالب آنرا حماسی به حساب می آورند. با این حال محتوای آن بیشتر در زمینه اخلاق و تربیت، سیاست و مسائل اجتماعی است.
گلستان سعدی
شاهكار سعدی در نثر، گلستان اوست كه در واقع نوعی مقامه نویسی است.ولی در این رویه گرد تقلید نگشته و راه تازگی و ابتكار را پیموده است.گلستان که بسياري آنرا تاثیرگذارترین کتاب نثر در ادبیات فارسی می دانند، یک سال بعد از بوستان به نگارش درآمد.
آرامگاه سعدی شیرازی
آرامگاه سعدی در ۴ کیلومتری شمال شرقی شیراز، در دامنه کوه فهندژ، در انتهای خیابان بوستان و در کنار باغ دلگشا است. تاریخ وفات سعدی موضوعی بسیار مبهم و بحث انگیزست برای اینکه شرح حال نویسان دو تاریخ وفات برای او ترسیم کردند یکی ۱۷ آذر ماه ۶۷۰ و دیگری مهر ماه سال ۶۷۱ را تاریخ وفات این بزرگ مرد پارسی میدانند.
سعدی در خانقاهی که اینک آرامگاه اوست و در گذشته محل زندگی او بود، به خاک سپرده شد.برای نخستین بار در قرن هفتم توسط شمس الدین محمد صاحب دیوانی وزیر معروف اباقاخان، مقبره ای بر فراز قبر سعدی ساخته شد.
بنای فعلی آرامگاه سعدی از طرف انجمن آثار ملی در سال ۱۳۳۱ هجری شمسی با تلفیقی از معماری قدیم و جدید ایرانی در میان عمارتی هشت ضلعی با سقفی بلند و کاشیکاری ساخته شد. روبه روی این هشتی، ایوان زیبایی است که دری به آرامگاه دارد.
بیشتر بخوانید:
